Zomaar een gedichtje..

 

Multiple Sclerose, het zit in mijn hoofd,

een vijand die handen en voeten verdoofd.

Geen stap lukt normaal maar,

het klinkt misschien raar,

ik wordt wel eindelijk geloofd.

Multiple Sclerose, het zit in mijn nek,

de elektrische scheuten voelen maar gek.

Ook mijn zicht wil niet meer,

mistig beeld keer op keer,

maar mijn scootmobiel is erg in trek!

Multiple Sclerose, dat hoort nu bij mij,

wij gaan door het leven zij aan zij.

Pluk de dag, doe een dans,

grijp aan elke mooie kans,

In mijn hart ben ik mij, ben ik vrij!!