Zodra de Prednison in begon te lopen begon ook meteen de vieze bittere smaak op te zetten. Niet veel later begonnen de opvliegers, hoofdpijn en druk op mijn borst. Een beetje overweldigend gevoel om alles tegelijk te voelen, ook al weet je dat het de medicatie is. Ik kon meteen niks als liggen, een beetje appen en wachten. Gelukkig is er altijd iemand die wel reageert op een appje en contact leidde fijn af!
Tijdens en na het infuus heb ik meteen sloten gewone thee gedronken! Want maandag kwam ik er al achter dat thee het enige is wat een beetje lukte qua drinken omdat het de bittere smaak iets neutraliseerde.
Tevens hebben ze na het inlopen van de Prednison vocht aangehangen om in te laten lopen en dat na-spoelen via het infuus hielp ook. Ik voelde na een uur of twee spoelen de ergste bijwerkingen zakken.
s'Avonds tijdens het bezoekuur zou mijn man met de meiden komen. Ik ben ze bij de lift gaan opwachten en toen ze eenmaal op de afdeling waren was dat wel een emotioneel moment.
Alles is zo snel gegaan en ik ben vrij plotseling achteruit gegaan. Van een lopende, actieve, alles regelende en autorijdende mama, ben ik nu iemand die een rolstoel nodig heeft om mee te kunnen naar het restaurant beneden in het ziekenhuis, slechtziend aan ÊÊn oog en dus beperkt in autorijden en dergelijke.
Er was nogal wat gebeurd in korte tijd! En dan nu ook nog in het ziekenhuis opgenomen.. De meiden waren echt overstuur en ook bij onszelf zaten de emoties hoog.
We zijn een ijsje gaan eten, knuffelend en tussen de tranen door. Dat hielp een beetje maar kort daarna moesten we alweer gedag zeggen omdat het bezoekuur voorbij was en dus was het weer even heel zwaar.
Gelukkig wist ik al dat ik de volgende dag naar huis zou mogen en konden we elkaar tot morgen zeggen..
De avond verliep verder rustiger dan de vorige avond en zelfs slapen lukte wat langer en beter dan de vorige nacht, fijn!!
Op naar een nieuwe dag met nog ÊÊn zak Prednison te gaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten